در محیط پیچیده و پر عدم قطعیت پروژه های زیرساختی صنعت برق، تصمیم گیری مدیریتی نیازمند چارچوب هایی پیشرفته برای شناسایی، ارزیابی و کنترل ریسک است. رویکردهای سنتی مدیریت ریسک، عمدتاً بر پایه نظریه احتمال کلاسیک و تحلیل های آماری بنا شده اند که فرض هایی همچون استقلال متغیرها، توزیع های ایستا و اطلاعات کامل را پیش فرض می گیرند. این در حالی است که پروژه های بزرگ زیرساختی به ویژه در صنعت برق، با ریسک هایی مواجه اند که دارای ماهیت غیرخطی، پویا، هم بسته و اغلب مبهم اند، به گونه ای که مدل سازی کلاسیک از توصیف دقیق آن ها ناتوان است. از این رو، نیاز به توسعه رویکردهایی نوین برای پوشش بهتر عدم قطعیت های پیچیده و تعاملات پنهان بین متغیرهای ریسک بیش از پیش احساس می شود. در این مقاله، با تمرکز بر پروژه های زیرساختی صنعت برق، کاربرد عملی مدیریت ریسک کوانتومی مورد بررسی قرار می گیرد. هدف آن است که از طریق توسعه یک چارچوب مدل سازی کوانتومی، قابلیت های آن در شناسایی ریسک های هم بسته، تحلیل سناریوهای چندمتغیره، و بهینه سازی تخصیص منابع در شرایط عدم قطعیت بالا ارزیابی گردد. با ارائه یک مطالعه موردی در بستر یک پروژه نیروگاهی، تلاش شده است تا اثربخشی این رویکرد نسبت به مدل های کلاسیک به صورت کمی و کیفی مقایسه و تحلیل شود.